o harmonicznym
Encyklopedia PWN
gramofon cyfrowy, odtwarzacz CD, dyskofon,
urządzenie do odtwarzania dźwięku z płyt kompaktowych za pomocą wiązki promieniowania lasera.
impresjonizm
muz. kierunek w muzyce na przełomie XIX i XX w., reprezentowany głównie przez twórczość C. Debussy’ego, częściowo także przez twórczość M. Ravela, w Wielkiej Brytanii — C. Scotta, we Włoszech — G. Pucciniego (opera Turandot) i O. Respighiego, w Polsce — K. Szymanowskiego.
[fr. impressionisme < łac. impressio ‘odbicie’, ‘wrażenie’],
klaster
muz. współbrzmienie złożone z dźwięków sąsiadujących ze sobą w skali muz., zwykle odległych od siebie o małą lub wielką sekundę, nawet o mikrointerwał;
[ang. cluster ‘grono’, ‘kiść’, ‘zlepek’],
fiz. przejście od praw fizyki klas. do odpowiednich praw teorii kwantowej; polega na przyporządkowaniu wielkościom fiz., charakteryzującym stan układu (np. pęd, energia czy moment pędu), odpowiadających im operatorów, spełniających określone warunki (operatory w mechanice kwantowej);
układ elektroniczny generujący okresowe lub nieokresowe przebiegi elektr., zwykle o kształcie zbliżonym do prostokątnego, w wyniku przełączania (przerzutu) układu między 2 wyróżnionymi stanami (stabilnymi lub kwazistabilnymi);
